Obraz miejsca obserwowanego przez sondę HINODE. Powyżej: widoczny blask stałego obrazu. Poniżej: mapa pola magnetycznego. Kolor wskazuje siłę pola od słabego (zimne kolory) do silnego (ciepłe). Czerwony - pozycja o mocy ponad 6000 gausów
Naukowcy z National Astronomical Observatory of Japan (NAOJ) wykorzystali aparat HINODE do monitorowania najpotężniejszego pola magnetycznego na powierzchni Słońca. Po analizie informacji przez 5 dni ustalili, że siła wzrosła z powodu „wycieku” gazu z jednego z miejsc.
Magnetyzm odgrywa ważną rolę w różnych zjawiskach słonecznych, takich jak flary, emisje masowe, wiry i ogrzewanie koronalne. Plamy słoneczne to obszary skoncentrowanych pól magnetycznych. Zwykle Słońce składa się z okrągłego ciemnego rdzenia z pionowym polem magnetycznym i promieniowo wydłużonymi cienkimi włóknami (półcień). Półcień ma zewnętrzny przepływ gazu wzdłuż poziomych linii. Ciemność pełnego cienia zwykle koreluje z intensywnością pola magnetycznego. Oznacza to, że najsilniejsze pola magnetyczne w każdym miejscu są zwykle w pełnym cieniu. Nowe badanie wykorzystało dane słonecznego teleskopu optycznego aparatu HINODE, który monitorował sygnaturę silnie namagnesowanych atomów żelaza w plamie słonecznej. Wszystko wskazywało na to, że siła pola magnetycznego wynosiła 6250 gausów, czyli dwa razy więcej niż w przypadku większości plam słonecznych. Zaskakujące jest to, że możliwe było znalezienie postaci zapisu w jasnym obszarze między dwoma pełnymi cieniami.
HINODE obserwował to samo miejsce przez kilka dni. Nie jest to możliwe w przypadku teleskopów lądowych z powodu rotacji planety. Ciągłe informacje pokazywały, że silne pole zawsze znajdowało się na granicy między jasnym obszarem a pełnym cieniem, a poziomy gaz płynął wzdłuż kierunku pól magnetycznych nad jasnym obszarem. Oznacza to, że poziomy gaz wypływa z południowego cienia, kompresuje pola w pobliżu drugiego cienia (biegun północny) i zwiększa intensywność pola.
