Astrofizyk z Uniwersytetu Stanowego w San Diego pomógł znaleźć dowody na dużą skalę pozostałości wokół eksplodującej gwiazdy. Mówimy o skorupie tak ogromnego materiału, że erupcja powinna następować regularnie przez miliony lat.
Kiedy biały karzeł (rdzeń martwej gwiazdy) znajduje się obok innej gwiazdy, jest zasilany przez jego gaz. W rezultacie gaz nagrzewa się, kurczy i eksploduje, tworząc nowy. Eksplozja zwiększa gwiazdową jasność miliona razy, rzucając materiał z prędkością tysięcy mil na sekundę. Z wyrzuconej objętości tworzona jest powłoka wokół nowej.
Naukowcy dokładnie przestudiowali nowy M31N 2008-12a w sąsiedniej galaktyce Andromeda. Wydaje się to niezwykłe, ponieważ wybucha znacznie częściej niż inne znane nowe. Co zaskakujące, wybucha co roku, pokazując typowy obraz co 10 lat.
Uważa się, że jest to regularny proces, który trwa od milionów lat. Częste erupcje z czasem stworzyły zjawisko „super-pozostałości” wokół nowego, które ma rozmiar 400 lat świetlnych. Używając Kosmicznego Teleskopu Hubble'a i pojazdów naziemnych, naukowcy podjęli próbę określenia składu chemicznego pozostałości i potwierdzenia jej związku z M31N 2008-12a. Supernowe typu Ia należą do najpotężniejszych i najjaśniejszych obiektów we wszechświecie. Pojawia się, gdy biały karzeł o mocy przekracza maksymalną dopuszczalną masę. W krytycznym momencie rozpada się (inne gwiazdy przechodzą przez serię eksplozji powierzchniowych). Takie obiekty są niezwykle rzadkie i niewidoczne w Drodze Mlecznej.
Modele teoretyczne pokazują, że nowe przechodzące przez częste eksplozje otoczone dużymi pozostałościami powinny ukrywać białe karły zbliżające się do masy krytycznej. Tak więc M31N 2008-12a powinien eksplodować jako supernowa.
Znalezienie dużych pozostałości wokół innych nowych pozwoli ci znaleźć systemy z powtarzającymi się erupcjami. Pomoże to zrozumieć, ile supernowych typu Ia jest tworzonych i jak często to się dzieje.
