Artystyczna wizja zderzenia dwóch gwiazd tworzących Chanterelle SC. Wkładka pokazuje wewnętrzną strukturę czerwonego olbrzyma przed połączeniem. Cienka warstwa 26-aluminium (brązowego) otacza rdzeń helu. Rozszerzona powłoka konwekcyjna tworzy najbardziej zewnętrzną warstwę gwiazdy i jest w stanie mieszać materiał wewnętrzny z powierzchnią, ale nie osiąga wystarczającej głębokości, aby popchnąć 26-aluminium. Tylko kolizja jest w stanie to zrobić.
Kiedy zderzają się dwie gwiazdy w kształcie słońca, wynikiem może być imponująca eksplozja i powstanie zupełnie nowej gwiazdy. Jedno z takich wydarzeń zostało zauważone na Ziemi w 1670 roku. Pojawił się w postaci czerwonej „nowej gwiazdy”. Została zauważona gołym okiem, ale wybuch kosmicznego światła szybko zniknął i potężne teleskopy są teraz wymagane, aby zobaczyć pozostałości fuzji. To słaba gwiazda otoczona aureolą świecącego materiału.
348 lat po wydarzeniu naukowcy wykorzystali macierz ALMA i radioteleskopy NOEMA do zbadania pozostałości wybuchowej fuzji gwiazd, znanej jako SK Chanterelles. Udało im się zidentyfikować wyraźną sygnaturę radioaktywnej wersji aluminium (26Al), a mianowicie atomu z 13 protonami i 13 neuronami związanymi z atomami fluoru, który utworzył monofluorek 26 aluminium (26AlF). Jest to pierwsza cząsteczka niosąca niestabilny radioizotop ostatecznie znaleziony poza układem słonecznym. Niestabilne izotopy są obdarzone nadmiarem energii jądrowej i ostatecznie rozpadają się w stabilną, mniej radioaktywną postać. W konkretnym przypadku tego 26-magnezu. Naukowcy odkryli unikalną sygnaturę widmową cząsteczek w fragmentach otaczających Chanterelle SC, odległych od nas o 2000 lat świetlnych. Cząsteczki obracają się i opadają w przestrzeni, dlatego emitują charakterystyczny odcisk milimetrowego światła (przejście obrotowe). W astronomii jest to „złoty standard” wykrywania molekularnego.
Zazwyczaj charakterystyczne wydruki molekularne są uzyskiwane z eksperymentów laboratoryjnych i wykorzystywane do identyfikacji w przestrzeni. Ale z 26AlF nie działa, ponieważ nie ma go na Ziemi. Dlatego wykorzystaliśmy dane odbitek stabilnych i obfitych cząsteczek 27AlF.
Obraz kompozytowy SC Chanterelles - pozostałości zderzenia dwóch gwiazd To wydarzenie uwolniło cząsteczki radioaktywne w kosmos (pomarańczowa struktura z dwoma ostrzami w środku). Jest to migawka z ALMA dla monofluorku glinu 27, ale rzadka wersja izotopowa AlF znajduje się w tym samym regionie. Czerwony obraz rozproszony - migawka ALMA dla bardziej zaawansowanych pyłów w regionie. Niebieski - optyczne uwalnianie wodoru Obserwacja specyficznego izotopologu dostarcza aktualnych informacji o procesie fuzji, który stworzył Chanterelle SC. Pokazuje również, że głębokie, gęste wewnętrzne warstwy gwiazd, w których powstają ciężkie pierwiastki i radioaktywne izotopy, mogą zostać wyrzucone w przestrzeń podczas zderzenia gwiazdy. Ponadto astronomowie odkryli, że dwie połączone gwiazdy były stosunkowo niskiej masy, gdzie jeden jest czerwonym olbrzymem o masie 0,8–2,5 słonecznej.
Odkrycia sugerują, że pojawienie się galaktycznego materiału radioaktywnego jest wyłączną odpowiedzialnością za takie połączenia. ALMA i NOEMA są w stanie wykryć tylko ilość 26Al związaną z fluorem. Masa fizyczna 26Al w kurkach SK może być znacznie większa, a zatem inne pozostałości fuzji mogą mieć większą ilość.
