Płaszczyzna Drogi Mlecznej jest pełna obszarów formowania się gwiazd, z których jeden jest pokazany w migawce Obserwatorium Kosmicznego Herschela. Kamera podczerwieni zdołała zauważyć złożoną sieć włókien gazowych i ciemnych bąbelków z jasnymi kropkami, w których ożywają nowe gwiazdy.
Obszary zimne emitują światło o większej długości fali i są wyświetlane na czerwono-brązowe. Żarzące się obszary o intensywnym narodzeniu gwiazdy - niebieskie i białe. Obszary o specjalnej jasności zawierają dużą liczbę masywnych gwiazd.
Naukowcy uważają, że istnieje związek między strukturą gwiaździstą a włóknistą. W najbardziej gęstych włóknach gaz traci stabilność i tworzy nagromadzenie materiału związanego grawitacją. Gdyby były wystarczająco gęste, zapadłyby się i stały się miejscami narodzin nowych gwiazd. Badania Herschela wykazały, że złożoność struktury przypominającej nitkę jest widoczna w całej galaktyce. W odległości 1500 światła od Słońca włókna wydają się być w przybliżeniu takie same pod względem szerokości (1/3 roku świetlnego). Istnieje więc wspólny mechanizm fizyczny ich pochodzenia. Może to być związane z burzliwą naturą międzygwiezdnych chmur gazowych.
Zdjęcie przedstawia terytorium Mgławicy Kilonia (NGC 3372). Jest oddalona od nas o 7500 lat świetlnych i jest uważana za jedną z największych chmur gazu i pyłu w Drodze Mlecznej. Jest też jedna z najjaśniejszych gwiazd - Eta Carina.
Herschel, działający w latach 2009-2013, był dużym teleskopem kosmicznym, który obserwował niebo w dalekim podczerwieni i submilimetrowych zakresach widmowych. Umożliwiło to śledzenie blasku gwiazd ukrytych za zimnym pyłem.
