Dzisiaj zwracamy się do tego, co zmieniło się w naszych poglądach na temat jedynego (stałego) naturalnego satelity Ziemi od zarania ery kosmicznej.
Cztery dekady później, po tym jak człowiek wylądował na Księżycu, wydarzyło się całe mnóstwo rzeczy! Zmieniło się kilka programów i pojazdów, misje międzynarodowe podróżują w kosmosie, a bezzałogowe statki badają Układ Słoneczny. W ciągu ostatnich 20 lat NASA nie zwracała większej uwagi na Księżyc, ale dzięki pomocy Lunar Orbital Probe (LRO) w ciągu ostatnich dziesięciu lat zebraliśmy wiele informacji na ten temat.
Podczas lat obserwacji odkryliśmy, że księżyc nie jest tak zimny, martwy, jak świat wydawał nam się, gdy astronauci Apolla pozostawili na nim ślady od 1969 do 1972 roku. Księżyc nie jest taki sam! Oto kilka wspaniałych rzeczy, których się nauczyliśmy.
Księżyc jest skompresowany pod wpływem Ziemi
Pięć lat temu, badając materiał filmowy z kamery wąskokątnej LRO (Lunar Orbital Probe), naukowcy znaleźli 14 skał na całej powierzchni, podobnych do tych siedemdziesięciu, które były w obrazach Apollo. Te „półki w kształcie ostrza” doprowadziły naukowców do przekonania, że księżyc kurczy się w miarę stygnięcia. W ciągu ostatnich kilku lat odkryto tysiące takich półek, a ich lokalizacja sugeruje, że powstają one zgodnie z pływową atrakcją Ziemi.
Jaskinie i doły są wszędzie
Okazuje się, że powierzchnia księżyca ma ponad dwieście jamek o średnicy 900 metrów (984 jardów). Pierwsze trzy zostały odkryte przez japoński aparat „Kaguya”, reszta została obliczona przy użyciu algorytmu komputerowego z obrazów LRO. Gdy się uformowały, być może nie wiadomo, czy pozostały z wychodzących na powierzchnię lawy. Być może przyszli naukowcy mogliby to wykorzystać do ochrony przed promieniowaniem i mikrometeorytami.
Ślady kolizji odbijają się echem w kamieniu
Tego dowiedzieliśmy się przez dziesięciolecia na temat pojawienia się księżyca: ogromne ciało niebieskie (wielkości Marsa) uderzyło w naszą planetę. Oczywiście z tego powodu szczątki przelatywały w kosmos. Powstało zderzenie tych szczątków i księżyca. W zeszłym roku naukowcy byli w stanie zidentyfikować ślad uderzającego ciała, zwanego czasem Theą, wewnątrz kamieni księżycowych. Okazało się, że zawartość izotopów tlenu w próbkach pobranych w trzech bazach Apollo znacznie różni się od tej na Ziemi.
Przewidywanie uderzeń meteorologicznych
Kratery pokrywają cały układ słoneczny, ale to, co jest niezwykłe: częstotliwość ich pojawiania się na powierzchni planet nie jest taka sama, w zależności od tego, gdzie jesteś. Czasami kamienie płoną w atmosferze. Czasami ta pozycja obiektu (powiedzmy, centrum lub peryferia Układu Słonecznego) wpływa na częstotliwość występowania deszczów meteorów. Jednym z zadań LRO jest przewidywanie częstotliwości kraterów na powierzchni księżyca.
Na Księżycu jest lód
Okazało się, że księżyc nie jest tak martwym suchym miejscem, jest tam trochę lodu wodnego. Nie wystarczy - nawet mniej niż na pustyni - ale tak jest. Głównym pytaniem jest, czy wystarczy zapewnić kolonię księżycową. Wcześniej w tym roku LRO odkryło, że wodór (znak wody) jest bardziej powszechny w regionie badań, a była to południowa półkula, na zboczach zwróconych w stronę bieguna. Wykonane przez niego mapy będą kluczowe przy wyborze miejsc dla przyszłych osiedli ludzkich.
