Złożony obraz z NASA 2011 pokazuje odwrotną (ciemną) stronę księżyca. Z powodu pływów obrót satelity wokół Ziemi i jego rotacja osiowa prawie pokrywają się, dlatego zawsze widzimy jedną stronę, a druga pozostaje poza zasięgiem wzroku.
Pomimo znajomości nazwy odwrotnej strony księżyca nie jest ciemno. Po prostu nie jest widoczny dla obserwatorów Ziemi. Ale teraz ta sytuacja jest możliwa do naprawienia dzięki lądowaniu chińskiej aparatury po ciemnej stronie.
Druga połowa księżyca okresowo widzi słońce, więc jest oświetlone i nie jest zamknięte w wiecznej ciemności Skąd pochodzi nazwa? Konieczne jest dokładne przestudiowanie relacji księżyca i Ziemi. Nasz satelita wykonuje obrót wokół osi i wokół planety. Okresy te praktycznie pokrywają się, dlatego obserwator ziemi widzi tylko jedną stronę, podczas gdy drugi pozostaje tajemniczy i niezbadany. Kiedy przyciemniony Księżyc w nowiu otwiera się przed nami, oświetla się odwrotna strona Księżyca. Ale w okresie pełni księżyca druga strona pozostaje w ciemności. Niektórzy uważają, że wyrażenie „ciemna strona księżyca” pochodzi z 1955 r. W serialu telewizyjnym Walta Disneya, gdzie powiedziano, że z tyłu zawsze było ciemno.
Sam termin pojawił się w 1973 roku wraz z wydaniem albumu muzycznego Pink Floyd. Do czasu lądowania chińskiego aparatu naukowcy otrzymali kilka szczegółowych zdjęć wykonanych z orbity. Pierwszy materiał ziarnisty przybył ze statku radzieckiego w 1959 roku. Astronauci z misji Apollo 8 po raz pierwszy zobaczyli ciemną stronę 50 lat temu z orbity Księżyca.
