Duży Obłok Magellana
Międzynarodowy zespół astronomów zarejestrował nieoczekiwanie dużą liczbę masywnych gwiazd w pobliskiej galaktyce. Chodzi o terytorium narodzin gwiazdy 30 Złotych Ryb w Wielkim Obłoku Magellana.
Do przeglądu użyto Bardzo Dużego Teleskopu, który pomógł obserwować 1000 masywnych gwiazd w 30 Złotej Rybie - szpitalu położniczym na dużą skalę (Mgławica Tarantula). Naukowcy przeprowadzili szczegółową analizę dla 250 gwiazd o masach 15 i 200 razy większej od energii słonecznej, aby odkryć rozkład masywnych gwiazd - początkowej funkcji masy (NMF).
Masywne gwiazdy są ważne dla astronomów ze względu na ich wpływ na środowisko. Pod koniec życia są w stanie eksplodować w postaci supernowych, tworząc jeden z najbardziej egzotycznych obiektów wszechświata - gwiazdy neutronowe lub czarne dziury.
Do niedawna obecność gwiazd o masie do 200 mas słonecznych była mocno kwestionowana, ale analiza pokazuje, że maksymalna masa 200-300 słonecznych jest dość prawdopodobna. Badając Wszechświat, naukowcy doszli do wniosku, że gwiazdy stają się coraz mniej rzeczywiste. NFM przewiduje, że większość masy gwiezdnej znajduje się w obiektach o niskiej masie i tylko mniej niż 1% pojawia się z masą 10 razy większą niż masa słoneczna. Zespół zdecydował się zbadać 30 Złotych Ryb, ponieważ w tym obszarze narodzin gwiazd są jedne z najbardziej masywnych gwiazd. Duża próbka pozwoliła naukowcom uzyskać najbardziej dokładny segment NFM i pokazać, że istnieje znacznie więcej masywnych gwiazd niż wcześniej sądzono. Co więcej, odkrycia sugerują, że większa masa gwiezdnej masy znajduje się właśnie w masywnych obiektach.
Gwiazdy działają jak silniki kosmiczne, tworząc większość pierwiastków chemicznych. Podczas swojego istnienia masywne gwiazdy uwalniają ogromną ilość promieni jonizujących i energii kinetycznej z powodu silnych wiatrów. To promienie jonizujące wpłynęły na ponowne oczyszczenie przestrzeni po okresie ciemnych wieków.
Badania mogą otworzyć nam Wszechświat w zupełnie inny sposób. Już teraz analiza pokazuje 70% więcej supernowych, trzy razy więcej wydajności chemicznych i 4 razy więcej promieniowania jonizującego. Tak, a tempo powstawania czarnych dziur może być o 180% wyższe. Ważne jest, aby zrozumieć, jak uniwersalne są te wnioski i jak wpłyną na ewolucję przestrzenną.
