Naukowcy z Uniwersytetu w Leeds byli w stanie matematycznie zbadać strumienie plazmy supermasywnych czarnych dziur. Pomogło to zrozumieć, dlaczego niektóre typy dysz rozpadają się na duże loki.
Analiza wykazała, że dżety mogą być podatne na niestabilność, która nigdy wcześniej nie była uważana za ważny czynnik. Dysze te mają wąski owalny kształt, który tworzy zakrzywioną granicę. Jest to forma, która tworzy słaby punkt.
Niestabilność zaczyna się od zakrzywionej linii przesuwającej się w górę, a następnie zbieżnej w jednym punkcie - powtarzające się przerwy. Pod nim samolot pozostaje gęsty, ale wszystko powyżej zostanie zniszczone, dzięki czemu powstaje duży kosmiczny zwinięcie. Gdy strumień rozpada się na loki, generowane jest ciepło, co ułatwia ich wyszukiwanie za pomocą teleskopu. Dżety i trąby powietrzne są tak jasne, że czasami nawet przyćmiewają rodzime galaktyki i są rozpoznawane szybciej niż czarne dziury.
Naukowcy spodziewali się, że niestabilność jest związana z przesunięciem prędkości i rozwinie się, gdy strumień zostanie zwrócony, ale nie tak szybko. Niestabilność wykazywała również nieoczekiwane cechy: zaobserwowano połączenie z siłą odśrodkową oddziałującą na elementy płynowe poruszające się wzdłuż zakrzywionych linii prądu.
