Interpretacja artystyczna pokazuje ULAS J1120 + 0641 - odległy kwazar zasilany z czarnej dziury.
Nowy model komputerowy jest w stanie dokładniej wyjaśnić różnorodność obszarów linii quasi-emisji - chmurę gorącego, zjonizowanego gazu skoncentrowanego wokół supermasywnych czarnych dziur w centrach galaktycznych.
Teraz naukowcy próbują uzyskać bardziej szczegółowe informacje na temat widmowych obszarów szerokopasmowych, które pomagają zdiagnozować masywność czarnych dziur. Większość współczesnych modeli uwzględnia linie symetryczne w szerokim spektrum emisji aktywnych aktywnych jąder galaktycznych. Nowy model koncentruje się jednak na rzeczywistych liniach, które często wydają się asymetryczne.
Nowy model ma na celu wyjaśnienie całego spektrum kwazarów. Grawitacja czarnej dziury zwiększa prędkość gazu otaczającego kwazary. Z tego powodu rozgrzewa i chmurnieje galaktykę. Ludzie mają złe wrażenie. Patrzą na dziurę i widzą, że jest jasny. W rzeczywistości pozostaje ciemna. Jednak dyski osiągają tak wysokie temperatury, że uwalniają promieniowanie w widmie EM, w tym promieniowanie gamma, UV, IR, promieniowanie rentgenowskie i fale radiowe. Gazy poruszają się z prędkością tysięcy kilometrów na sekundę.
Każda linia emisji ma swój własny kolor i razem tworzą całą spiralę. Model pokazuje, jak bryły pyłu poruszają się i łączą. Badanie jest ważne dla świata nauki, ponieważ pozwala bliżej przyjrzeć się liniom emisji, które tworzą masę czarnych dziur.
