Struktura aktywnego jądra galaktycznego

Struktura aktywnego jądra galaktycznego

Hubble zdobył promienną galaktykę Arp220. Naukowcy zmierzyli strukturę tylko w odległości setek lat świetlnych wokół dwóch supermasywnych czarnych dziur. Udało im się wykazać odpływ

W rdzeniach większości galaktyk ukrywają się supermasywne czarne dziury ukrywające miliony i miliardy mas materiału słonecznego. W pobliżu tych otworów znajdują się zwykle tori pyłu i gazu. Podczas okresu zasilania gaz jest wypromieniowywany na wszystkich długościach fal. Chociaż modele aktywnych jąder galaktycznych (AGN) działają dobrze, wciąż trudno jest uzyskać bezpośrednie dowody struktur wewnętrznych ze względu na ich oddalenie i rozmiar (od dziesiątek do setek lat świetlnych).

Do nowego badania wykorzystano sprzęt teleskop teleskopowy ALMA. Z jego pomocą można było rozważyć najbliższy AGN - Arp220, który jest szczególnie aktywny po niedawnym połączeniu z sąsiednią galaktyką.

Dwa jądra są oddalone od siebie o 1200 lat świetlnych, a każdy z nich ma wirujący dysk gazu molekularnego o długości kilkuset lat świetlnych. W regionie zaobserwowano aktywne narodziny gwiazdy, a także co najmniej jeden odpływ prędkości cząsteczkowej. Pozostaje jednak wiele pytań dotyczących struktury regionów wewnętrznych. Na przykład, w jaki sposób strumień gazu jest uwalniany z dwóch jąder podczas łączenia, a które podregiony są odpowiedzialne za dominujące źródła jasności? Nowe obserwacje milimetrowe pozwoliły przebić się przez kurtynę pyłową i spróbować odpowiedzieć na pytania.

Naukowcy byli w stanie rozwiązać strukturę promieniowania ciągłego dwóch oddzielnych jąder wraz ze składnikami gazu zakurzonego i rozgrzanego do czerwoności. Poinformowali, że każdy rdzeń ma dwa koncentryczne elementy związane z dyskami tworzącymi gwiazdę, aktywowane przez czarne dziury. Co więcej, mniejsze (około 60 lat świetlnych) przyczyniają się do osiągnięcia 50-procentowej jasności submilimetrowej, czyli dwa razy wyższej niż poprzednie szacunki.

Ponadto jeden z rdzeni ma jasność około 3 bilionów słońc. Zaobserwowano również trzecią liniową cechę, która może działać jako odpływ, obserwowaną wcześniej w danych spektroskopowych.

Komentarze (0)
Szukaj