Artystyczna interpretacja brązowego karła z mętnymi paskami przypominającymi sytuację na Neptunie.
Brązowe karły są małymi masami i słabymi przedmiotami z silnymi wiatrami i gorącymi chmurami. Niedawno naukowcy byli w stanie zrozumieć zasadę przenoszenia chmur.
Nowy model powstał na podstawie obserwacji teleskopu Spitzera. Fale o dużej skali powodują przemieszczanie się cząstek w atmosferze karła, wpływając na grubość chmur krzemianowych. Po raz pierwszy możliwe było wyświetlenie tych funkcji na takich słabych obiektach.
Różne typy fal mogą tworzyć się w warstwach atmosferycznych. Jeśli porównasz, sytuacja w brązowych karłach przypomina to, co dzieje się na gazowych gigantach. Chmury Neptuna podążają za paskami, ale powstają z lodu.
Wiatry w atmosferze brązowych karłów przypominają strefy na Jowiszu. Obiekty te są uważane za gwiazdy nieudane, ponieważ brakuje im masywności, aby aktywować topnienie jądrowe. Są to swoiste superplanety, jak gazowe olbrzymy. Najczęściej reprezentowany przez wodór i hel. Dowiedzieliśmy się o burzach chmur w 2014 roku. Dzięki teleskopowi Spitzer udało się prześledzić zmianę jasności u 6 brązowych karłów (obserwacja trwała ponad rok). Pomogło to zrozumieć zasadę dystrybucji chmur krzemianowych.
Chmury Jowisza schwytane przez misję Juno
Naukowcy myśleli, że zauważą eliptyczne burze, jak Wielka Czerwona Plama Jowisza. Ale cecha gazowego giganta zmienia się powoli, a jasność na brązowych karłach charakteryzuje się szybkością.
Musiałem szukać nowych pomysłów na to, co może się wydarzyć w atmosferze krasnoludów. Najlepsza opcja opiera się na dużych falach rozchodzących się w różnych odstępach czasu. Z pomocą superkomputera udało nam się stworzyć mapy transferu w chmurze.
Jeśli piki fal są przesunięte, to widzimy maksymalną jasność dwóch punktów. Jeśli się połączą, wówczas pojedynczy pik rośnie, podwajając jasność obiektu.
