Artystyczna wizja systemu Epsilon Indian. Dwa brązowe karły krążą wokół wspólnego środka masy, który obraca się wokół gwiazdy typu słonecznego. Pokazując ruch orbitalny krasnoludów, naukowcy byli w stanie określić ich masy. Uwierz, że mają pasy chmur
Linia oddzielająca gwiazdy od brązowych karłów wkrótce stanie się bardziej przejrzysta dzięki nowym badaniom. Analiza pokazuje, że brązowe karły mogą być masywniejsze niż wcześniej sądzono.
Dla jasnego oświetlenia gwiazdy potrzebują energii pochodzącej ze stopu atomów wodoru w ich jądrach. Jeśli jest ich zbyt mało, synteza wodoru nie jest aktywowana, obiekt traci temperaturę, jasność i przekształca się w brązowego karła. Wielu badaczy próbuje obliczyć masę, temperaturę i jasność obiektów po obu stronach tej szczeliny. Zrozumienie granic jest ważne, ponieważ pomoże lepiej zrozumieć kształt i ewolucję brązowych karłów, a także ich zdolność do posiadania „żywych” planet.
Najnowsze modele teoretyczne sugerują, że graniczne gwiazdy oddzielające od brązowych karłów występują w obiektach o masach 70–73 Jowisza (około 7% masy Słońca). W nowym badaniu naukowcy zaobserwowali dwa karły Epsilon Indian B i C obracające się wokół gwiazdy o średniej jasności Epsilon Indian A. Brązowe karły są zbyt słabe, aby mogły być gwiazdami, ale ich masy są 75 i 70 razy większe od Jowisza. Pomiary przeprowadzono z wykorzystaniem danych z dwóch długoterminowych badań: Astronomicznego Poszukiwania Planetarnego Carnegie i Badania Paralaksy z Obserwatorium Cerro Tololo. Wyniki pokazały, że B i C według kategorii powinny być uważane za gwiazdy, ale inne recenzje wskazywały, że były brązowymi karłami. Okazuje się, że świat naukowy będzie musiał zrewidować istniejące modele i kryteria. Analiza wyraźnie wykazała, że najcięższe brązowe karły i jasne gwiazdy mogą różnić się nieznacznie masą.
Ulepszona definicja linii między tymi dwoma typami obiektów pomoże obliczyć, ile brązowych karłów jest obecnych w Drodze Mlecznej.
