Jeśli w tym tygodniu wstaniesz przed świtem, będziesz mógł obserwować jasne pasma meteorów na niebie.
W tej chwili szczyt deszczu meteorytów Orionida spada, aw tym roku będzie to wyraźnie widoczne, jeśli pozwoli na to pogoda. Rano we wtorek (21 października) księżyc będzie miał postać cienkiego sierpa, gdy deszcz meteoru osiągnie szczyt.
Orionidy można opisać jako „młodszego brata” słynnego deszczu meteorów Perseidów. Meteory nazywane są „Orionidami”, ponieważ docierają do nas od strony drugiej najjaśniejszej gwiazdy, konstelacji Oriona Betelgeuse.
Deszcz meteorytów Orionida występuje co roku, gdy Ziemia przechodzi przez pył pozostawiony przez słynną kometę Halleya.
Kometa faktycznie tworzy dwa różne prysznice meteorów, widziane corocznie z Ziemi. Orbita komety Halleya przechodzi przez orbitę Ziemi w dwóch miejscach. Pierwszy deszcz meteorów na Ziemi na początku maja znany jest jako Eta Aquaria. Drugi ma miejsce w drugiej połowie października i nazywany jest Orionidami. Komety są pozostałością po ukształtowaniu Układu Słonecznego i są kawałkami kamienia i zamarzniętymi gazami: metanem, amoniakiem, dwutlenkiem węgla i parą wodną.
Maleńkie cząsteczki (głównie rozmiar pyłku) pozostawione przez kometę tworzą w rzece „rzekę gruzu”. W przypadku komety Halleya, która dokonała setek, jeśli nie tysięcy obrotów wokół Słońca, jej ślad od szczątków rozkłada się mniej więcej równomiernie na całej grawitacji jej orbity. Kiedy te maleńkie cząsteczki komety zderzają się z Ziemią, tarcie z naszą atmosferą ogrzewa je do bieli i wywołuje efekt, popularnie znany jako „spadające gwiazdy”.
