Zmienność gwiazd od dawna pozwala odkryć fizyczne cechy gwiazd. Na przykład gwiazda świata (Omicron Kita) została nazwana w 1596 r. Od holenderskich astronomów, którzy byli zdumieni jej niesamowitą jasnością. Powodem była okresowa zmiana rozmiaru i temperatury gwiazdy. Znacznie mniejsza zmienność może być spowodowana obecnością dysku pyłowego, który czasami blokuje część świata dla obserwatora Ziemi. Mniejsze i słabsze gwiazdy pozostają niedostępne do badania zmienności, ale czasami ich dyski (jeśli w ogóle) są w stanie wygenerować wystarczającą ilość śmieci, aby wpłynąć na wykryte zmiany w świetle gwiazd.
Dla astronomów zainteresowanych badaniem powstawania planet z dysków pyłowych, takie małe systemy mogą zaoferować duży obraz powstawania i ewolucji planety, zwłaszcza jeśli sygnalizują jakieś dramatyczne wydarzenie lub ważną fazę ewolucyjną późnego ciężkiego bombardowania Układu Słonecznego. Niektóre zmiany w dyskach egzoplanetarnych zostały już wykryte. Na przykład komety przechodzą przez kilka systemów, złapanych przez zmiany w widmach optycznych i UV gwiazd. Gwiazda białego karła jest produktem końcowym ewolucji gwiazd, takich jak Słońce, które po 7 miliardach lat nie będą w stanie wytrzymać spalania paliwa jądrowego. Gdy pozostanie tylko połowa masy, Słońce zmniejszy się i stanie się białym karłem. Ten typ gwiazdy jest powszechny w galaktykach, a najbardziej znanym przedstawicielem jest Syriusz.
Przez 11,2 roku zespół naukowców badał białego karła GD56, zauważając, że światło gwiazdy rośnie i spada o 20% zgodnie z procesem tworzenia lub wyczerpywania pyłu dysku. Zespół wykorzystał kamerę IRAC na teleskopie Spitzera, misję WISE oraz obserwacje teleskopu Keck i UKIRT, aby scharakteryzować te oscylacje.
Okazało się, że kolor światła nie zmienił się, co oznacza, że cały stworzony lub zniszczony pył miał mniej więcej tę samą temperaturę i został usunięty o jedną odległość od gwiazdy. Naukowcy są przekonani, że przyciąganie grawitacyjne lub zderzenia między cząstkami w dysku są odpowiedzialne za zmniejszenie lub zwiększenie w zakurzonym obszarze dysku.
Wiadomo, że taka aktywność dysku jest powszechnym zjawiskiem wokół młodych gwiazd. Jednak nieoczekiwanie zaobserwowano coś podobnego w pobliżu starych gwiazd, jak konkretny biały karzeł.
