Próbka meteorytu z Michigan znaleziona przez cywilnych naukowców. Do wyszukiwania wykorzystano mapy stworzone przez technologię radaru dopplerowskiego
16 stycznia setki mieszkańców Michigan zgłosiło jasny blask, który przetoczył się przez niebo i głośny hałas. Później dowiedzieli się, że był to meteor, który zawalił się w ziemskiej atmosferze, a jego części rozsypały się na powierzchni.
Wykorzystując prognozy do szybkiego wykrywania i odtwarzania meteorytów (RADARMET), naukowcy i myśliwi byli w stanie znaleźć ponad pół tuzina fragmentów w ciągu dwóch dni od upadku.
Projekt RADARMET wykorzystuje dane radarowe i meteorologiczne z Narodowej Służby Meteorologicznej. Zazwyczaj ludzie nie zwracają uwagi na takie wydarzenia. Nawet podczas przechwytywania w aparacie trudno jest śledzić dokładną trajektorię obiektu.
Skomplikowana praca z ekstrapolacją i wiatrem z górnej warstwy atmosfery. Aby meteor mógł przetrwać, musi zmniejszyć swoją prędkość kosmiczną. Jest to zadanie dla tarcia atmosferycznego, hamowania meteorytu na wysokości 30-65 mil. Zwykle zwalniają do 6 700 mil na godzinę.
Spadek prędkości terminala
Ponadto meteoryt wpada w okres „ciemnego lotu”, podczas którego spada ze skończoną prędkością. Potem może polecieć kilka mil od miejsca, w którym kończy się jasny świecący pas lotu.
Mark Fris z Johnson Space Center był w stanie opracować metodę umożliwiającą przewidzenie zasady przemieszczania meteorytu w ciemnym locie. Stworzył także oprogramowanie do obliczania, gdzie wiatry wpływają na fragmenty i szacunki masy wyładowanych elementów. Jest to możliwe, ponieważ kinetyka obiektu znana jest z prawie swobodnego spadania. Zwykle meteoryty są małe, więc istnieje możliwość założenia, w jaki sposób przemieszczają się po warstwie atmosferycznej. Następnie zabierz wszystkie zebrane informacje o meteorycie i przewidź ścieżkę na powierzchnię.
Dane atmosferyczne obejmują prędkość wiatru i informacje z radarów meteorologicznych, które rejestrują wszystkie obiekty w powietrzu. Pierwsze wypychanie - relacje naocznych świadków.
Korzystając z narzędzia online na stronie American Meteoric Society, cywilni naukowcy mogą rejestrować swoją lokalizację i zanotować, jak długo obserwowano meteor.
Dokładność lokalizacji jest ważna.
W ciągu kilku godzin od zdarzenia zespół RADARMET może znaleźć dokładny obszar, na którym wylądowały odłamki. Informacje szybko rozprzestrzeniają się na społeczeństwo, w tym naukowców i łowców meteorytów.
Podczas wyszukiwania czas odgrywa ważną rolę. Im szybciej znajduje się próbka, tym więcej informacji można wydobyć (proces wietrzenia degraduje minerały i niszczy obiekt). Szkody spowodowane są deszczem, drobnoustrojami i tlenem.
Przywrócenie trwało nieco ponad dzień, jednak niektóre próbki zostały znalezione prawie w ich pierwotnym stanie. Jedna część dostała się do lodu i uzyskała ochronę przed płynną wodą.
