Swift-Tattle Comet (109P / Swift-Tattle) to gigantyczna kometa lodowa ze 133-letnią ścieżką orbitalną wokół Słońca. Jest to również powód formowania corocznego deszczu meteorów Perseidów na Ziemi.
Zdjęcie przedstawia kometę schwytaną 4 kwietnia (powyżej) i 6 kwietnia 1892 (poniżej) przez profesora E. E. Barnarda. Raz w roku nasza planeta przechodzi przez część kometarnego ogona - chmurę cząstek wyrzuconych z komety. Większość z nich powstała tysiąc lat. W miarę jak drobne cząstki penetrują ziemską atmosferę z niezwykle dużą prędkością, palą się i tworzą niesamowity pokaz - deszcz meteorów.
Swift-Tattle Comet
Co roku od połowy lipca do końca sierpnia obserwatorzy mogą podziwiać płonące szczątki kometarne na całym niebie. W tym roku szczyt przypada na wieczór 12 sierpnia do 13 rano. Księżyc wejdzie w fazę półksiężyca, eliminując dodatkowe oświetlenie. Niebo będzie idealnie ciemne, aby zobaczyć deszcz meteorów. Kometa została po raz pierwszy zauważona w 1862 roku. Średnica jej rdzenia sięga 26 km, co stanowi 2,5-krotność rozmiaru asteroidy, która zniszczyła dinozaury. Ponadto podróżuje 4 razy szybciej. Ostatni peryhelium dla komety (najbliższy punkt Słońca) padł w 1992 r. I zostanie powtórzony 12 lipca 2126 r.
Na szczęście naukowcy obliczyli ruch komety przez następne 2000 lat i gwarantują 100% bezpieczeństwo Ziemi. Jednak bliskie zderzenie spodziewane jest około 15 września 4479 r., Kiedy kometa oddalona jest o 1,6 mln km (90 razy bliżej odległości Ziemia-Słońce i 4 razy bliżej Księżyca).
