Młode i masywne gromady galaktyczne obserwowane w promieniach X (niebieskie), świetle widzialnym (zielone) i badaniu IR (czerwone)
Co zaskakujące, najbardziej ambitne rzeczy, które czasami najtrudniej znaleźć. Ponad 20 lat temu rozpoczęło się aktywne badanie odległych gromad galaktycznych. Jedna grupa wielkości jest w stanie osiągnąć biliardowe słońce. Ale odległe obiekty są zbyt słabe, by je obserwować.
Ale są ważne, aby studiować, ponieważ zawierają fragmenty pierwotnej uniwersalnej struktury i mogą dać wskazówki do rozwiązania zagadki ciemnej materii i ciemnej energii. Obecnie istnieje katalog 200 kandydatów na galaktyczne klastry. Jeśli zostaną potwierdzone, dostaniemy jedną z najbardziej odległych.
Gromady są w stanie pomieścić tysiące galaktyk i biliony gwiazd, które można oglądać w teleskopach. W przeglądzie rentgenowskim pokazano gorący gaz. Uważa się, że około 85% masy każdego gromady jest ukryte w postaci ciemnej materii.
Skala przestrzeni jest wyświetlana jako sieć jasnych nici i ciemnych pustek. Gromady galaktyczne znajdują się w punktach przecięcia włókien, dlatego są kluczem do zagadki ciemnej materii i ciemnej energii. Obie substancje stanowią 95% całego Wszechświata, ale widzimy tylko efekty pośrednie.
Więcej o właściwościach powiedz odległym klastrom galaktycznym. Jeśli porównamy je z bardziej przybliżonymi przykładami, możemy prześledzić proces tworzenia i ewolucji.
Obraz z przeglądu Sloana (po lewej) wydaje się prawie pusty, ale obraz Spitzera (po prawej) wyświetla dziesiątki odległych galaktyk. Mapa fal radiowych (zielone linie) pokazuje galaktyki kontrolne
Im dalej jest klaster, tym trudniej jest go rozważyć. Konwencjonalne teleskopy powinny patrzeć na jedno miejsce przez długi czas, aby złapać niezbędną ilość światła. 20 lat wystarczyło, aby zgromadzić porządny katalog.
To była długa podróż, ale naukowcy wykorzystali wskazówki. Pierwszym krokiem jest poszukiwanie supermasywnych czarnych dziur ukrywających się w centrach galaktycznych. Absorbują materiał i uwalniają jasne strumienie, które są w stanie rozciągnąć się poza linię galaktyki. Okazało się, że na niebie znaleziono około 2000 podobnych znaków. Następnie wykorzystali obrazy archiwalne z Sloan Digital Sky Survey i zidentyfikowali kandydatów.
Następnie dokonano selekcji przez Spitzera i poprowadzono przez nią 650 wnioskodawców. Komputer wyprowadził liczbę galaktyk w każdej ramce i porównał ją z typową liczbą w celu wykrycia nadmiernej gęstości.
Teraz naukowcy muszą określić odległość do każdej galaktyki, aby potwierdzić, że grupa jest prawdziwa. W tym celu użyj 4,3-metrowego teleskopu Discovery Channel, a także Hubble'a i 10-metrowego Kecka na Hawajach.
