Widok plamy słonecznej w widzialnym i ekstremalnym świetle UV. Tutaj pokazane są jasne spirale rozciągające się nad aktywną strefą.
5 czerwca NASA zaczęła obserwować aktywny region obracający się w słońcu. Satelita kontynuował obserwację, zauważając wzrost, aż do 17 lipca miejsce zrobiło zakręt i zniknęło z pola widzenia.
Obszar aktywny został nazwany AR12665. 13 dni zajęło jej ukończenie obserwowanej trasy. Takie plamy są powszechne na Słońcu, ponieważ gwiazda przechodzi w okres niższej aktywności (minimum słoneczne). Jest to część standardowego cyklu 11-letniego.
Naukowcy starannie zwracają uwagę na takie punkty, ponieważ z ich pomocą można zrozumieć wewnętrzny mechanizm funkcjonowania gwiazd.
9 lipca z miejsca pojawił się średni błysk. Są to eksplozje na gwieździe, wysyłające energię i cząstki o dużej prędkości w kosmos. Została zakwalifikowana jako typ M1. 14 lipca pojawił się drugi średni błysk typu M2. Trwało to dłużej i trwało przez 2 godziny. W tym momencie wyrzucono masę koronalną również wtedy, gdy prędkość spadła z 620 do 466 mil na sekundę.
W dniu 5 lipca 2017 r. Obserwatorium Dynamiki Słonecznej zaobserwowało, że aktywne terytorium wykonuje zakręt. Podróż trwała 13 dni, podczas których odnotowano kilka ognisk i uwolnienie masy koronalnej.
Ta obserwacja pomoże stworzyć dokładniejsze prognozy burz słonecznych i innych działań gwiazd. 16 lipca wyrzut koronalny dotarł do naszej planety i wszedł w kontakt z polem magnetycznym. Podróż do słonecznej burzy trwała 2 dni, co doprowadziło do świecenia.
