Przy pomocy teleskopu Keplera naukowcom udało się znaleźć rzadkie zjawisko przestrzenne: układ podwójny reprezentowany przez brązową (nieudaną gwiazdę) i białego karła (pozostałości martwego). Najbardziej zdumiewające jest to, że przejście orbitalne trwa 71,2 minuty, czyli ich prędkość wynosi 100 km / s (można przekroczyć Atlantyk w ciągu minuty).
Korzystając z 5 teleskopów ziemskich, naukowcy zdali sobie sprawę, że masa nie powiodła się wynosiła 6,7% energii słonecznej, a biały karzeł - 40%. Przewidują również, że w ciągu 250 milionów lat reszta martwej gwiazdy zostanie nakarmiona przez sąsiada.
Oryginalna gwiazda została zarejestrowana jako WD1202-024 i została uznana za samotnika. Jej ambiwalencja została ujawniona przypadkiem podczas analizy 28 000 celów Keplera. Jeśli w normalnych systemach bliskie przejście powoduje słabe tłumienie głównej gwiazdy, to tutaj jest poważne. Stworzony model wyjaśnił obiekty, które musiały zostać napotkane, ale wciąż musimy zrozumieć, jak zakończy się ten sojusz. W tym celu zespół odtworzył proces powstawania i ścieżkę ewolucyjną WD1202. Okazało się, że początkowo odchodzili od 150-dniowej orbity, a główną gwiazdą była standardowa słoneczna. Po rozszerzeniu przekształcił się w czerwonego olbrzyma i połknął krasnoluda. Pozostały rdzeń ochłodził się i stał się białym karłem. Uważa się, że zakończył się 50 milionów lat temu.
Co z przyszłością? Odległość między nimi jest niewielka i zbliżają się. Dlatego po 250 milionach lat biały karzeł zacznie wyciągać materiał z brązu, co uczyni z nich kataklizm.
