Ogólna teoria względności stała się ważnym punktem w zrozumieniu uniwersalnych praw. Mówi, że wszystkie obiekty fizycznie zmieniają tkankę przestrzenną: im masywniejsze ciało, tym bardziej niezwykłe jest uderzenie. Prowadzi to do tego, że ścieżka ruchu lekkich zakrętów. Efekt ten został po raz pierwszy uchwycony w 1919 r. Podczas zaćmienia Słońca. Merit należy do Arthura Eddingtona.
Ale musiałem spędzić sto lat w oczekiwaniu, aby stworzyć wystarczająco silny teleskop zdolny do obliczania mikrosoczewkowania grawitacyjnego. I stało się to z gwiazdą znajdującą się poza naszym systemem. Problem polega na tym, że nawet w pobliżu dużych obiektów efekt ten jest tak mały, że jest prawie niewidoczny. Ale teleskop Hubble'a poradził sobie z tym zadaniem. Jasną gwiazdą centralną jest biały karzeł Stein 2051B, oddalony o 17 lat świetlnych. W pobliżu znajduje się mniejsza gwiazda, oddalona o 5000 lat świetlnych. Przez dwa lata obserwacji naukowcy naprawili karła 8 razy, oznaczając jego ścieżkę przed gwiazdą tła. Przy bliskim wyrównaniu siła grawitacyjna karła wygina światło odległego obiektu, tworząc wrażenie oddalenia przez 2 kątowe milisekundy. Aby zrozumieć, jak mała jest ta odległość, spróbuj znaleźć monetę znajdującą się na 2300 km.
