Narodziny gwiazd w malutkich galaktykach karłowatych mogą powoli „podgrzewać” ciemną materię, wypychając ją. Gęstość gazowego wodoru symulowanej galaktyki karłowatej pokazano po lewej stronie. Po prawej - to samo dla prawdziwej galaktyki karłowatej IC 1613. W modelu powtarzający się dopływ i odpływ gazu powoduje wahania natężenia pola grawitacyjnego w centrum galaktyki. Ciemna materia reaguje na to, przesuwając się od środka
Naukowcy odkryli dowody na to, że ciemna materia jest w stanie ogrzać się i poruszyć podczas narodzin gwiazd w galaktykach. Nowe dane dostarczają pierwszych obserwacyjnych dowodów na efekt „podgrzewania ciemnej materii” i dostarczają wskazówek, z czego składa się ciemna materia.
W nowej pracy naukowcy postanowili skoncentrować się na najbliższych galaktykach karłowatych. Są to małe słabe galaktyki, które zwykle otaczają duże, takie jak Droga Mleczna. Mogą ukryć wskazówki, które pomogą lepiej zrozumieć naturę ciemnej materii.
Uważa się, że ciemna materia stanowi większość masy wszechświata. Ale ponieważ nie styka się ze światłem, jak normalna materia, może być obserwowany tylko z powodu efektów grawitacyjnych. Być może kluczem do zrozumienia natury będzie sposób formowania się gwiazd w tych galaktykach. Przy narodzinach gwiazd silny wiatr może wypchnąć gaz i pył z centrum galaktyki. W rezultacie centrum ma mniejszą masę, co wpływa na to, jak duża grawitacja jest odczuwana przez pozostałą ciemną materię. Przy mniejszym przyciąganiu grawitacyjnym ciemna materia zyskuje energię i oddala się od centrum. Efekt ten nazywany jest procesem podgrzewania ciemnej materii.
Astrofizycy mierzyli ilość ciemnej materii w centrach 16 galaktyk karłowatych z różnymi historiami gwiezdnych narodzin. Okazało się, że galaktyki, które dawno przestały tworzyć nowe gwiazdy, miały większą gęstość ciemnej materii w centrach. Potwierdza to teorię, że bardziej starożytne galaktyki mniej podgrzewają ciemną materię.
Uzyskane informacje ustanawiają nowe ograniczenie dla modeli ciemnej materii: powinna być w stanie tworzyć galaktyki karłowate o zakresie gęstości centralnych, które odpowiadają liczbie formacji gwiazdowych. Naukowcy mają nadzieję rozszerzyć tę pracę, mierząc gęstość centralnej ciemnej materii w większej próbce galaktyk karłowatych.
