Astrofizycy z Massachusetts Institute of Technology dokonali ponownej oceny energii emanującej z czarnej dziury, podczas gdy ona rozrywa pobliską gwiazdę.
Problemy z trawieniem - niezwykła sytuacja dla czarnej dziury. Energia wyrzucana z czarnej dziury emituje widmo elektromagnetyczne, demonstrując wszystko, od fal radiowych po gamma. Ale rzadkie błyski są trudne do śledzenia.
Pływowe wybuchy zniszczenia powstają, gdy gwiazda zbliża się do niebezpiecznej odległości do czarnej dziury i jest rozdzierana przez ogromną siłę grawitacyjną.
Astrofizycy niedawno ogłosili nową wizję tej energii. Wszystko zaczęło się 11 listopada 2014 r., Kiedy globalna sieć zrobotyzowanych teleskopów wykryła wybuch w galaktyce odległej od Ziemi o prawie 300 milionów lat świetlnych.
Automatyczne wyszukiwanie niebieskich supernowych (ASASSN) wysłało powiadomienie o zdarzeniu. Astronomowie szybko wycelowali armadę teleskopów w błysk, zwaną ASASSN-14li, i zbierali dane przez 270 dni.
Odkryli wzór: wybuchy promieniowania, potem zanurzenia, a następnie kolejna seria wybuchów. Identyczne fluktuacje wykryto najpierw w świetle optycznym zebranym przez Globalny Teleskop Obserwatorium Las Cumbres, a następnie w promieniach rentgenowskich wykrytych przez Obserwatorium Przestrzeni Kosmicznej NASA Swift.
„Dopiero niedawno teleskopy zaczęły się ze sobą komunikować. Mieliśmy szczęście w tym konkretnym przypadku, ponieważ wielu ludzi było na to gotowych ”- powiedział Darrage Pasham, astrofizyk z Massachusetts Institute of Technology. „Z tego powodu mamy dużą ilość danych”. Wprowadzając informacje do modeli komputerowych, Pash i jego koledzy odkryli dziwne zjawisko.
Kiedy czarna dziura zerwała gwiezdną kolację, wrak gwiazdy zderzył się ze sobą, tworząc błyski w świetle optycznym w miejscach zderzenia. Kilka dni później, gdy szczątki zbliżyły się do czarnej dziury i się rozgrzały, ponownie rozbłysły w promieniowaniu rentgenowskim o wyższej energii. Potem zniknęli w czarnej dziurze.
„W rzeczywistości ta czarna dziura przez długi czas głodowała i nagle pojawiła się pechowa gwiazda pełna materii” - powiedział Pasham. „Ten materiał gwiezdny nie jest tylko stale podawany do czarnej dziury, ale także wchodzi w interakcję ze sobą - zatrzymuje się i opuszcza, zatrzymuje się i opuszcza. Okazuje się, że czarna dziura „dusi się” od tego nieoczekiwanego zapasu szczątków gwiazd ”.
Z reguły supermasywne czarne dziury mają bardziej nawykowe nawyki żywieniowe.
„Byłbyś zaskoczony tym zadławieniem” - powiedział Pash. „Materiał wokół czarnej dziury miał się powoli obracać i tracić energię przy każdej okrągłej orbicie. Ale to nie jest to, co widzimy tutaj. ”
Naukowcy mają nadzieję zbadać inne rozbłyski, aby lepiej zrozumieć związek między supermasywnymi czarnymi dziurami a ich galaktykami-gospodarzami.
„Prawie każda masywna galaktyka ma supermasywną czarną dziurę” - mówi. „Ale nie wiemy o nich, gdy są bezczynni”.
