Emerytowany astronauta NASA David Wolfe
Podróże kosmiczne obejmują znane zagrożenia: temperaturę zamarzania, próżnię, promieniowanie i izolację. Jednak niewiele osób pamięta ryzyko upośledzenia wzroku. Niedawno przypomniał sobie emerytowany astronauta NASA David Wolfe.
Wie, o czym mówi, ponieważ nagrał 168 dni w przestrzeni czterech oddzielnych misji kosmicznych promu, a także 128 dni na rosyjskiej stacji kosmicznej Mir. Kierował także zespołem astronautów, którzy zbudowali ISS.
Dr Wolfe podzielił się swoim doświadczeniem, wskazując dokładnie, jak lot kosmiczny wpływa na strukturę oka. Wielu astronautów doświadcza upośledzenia wzroku po misjach. Niektórzy ludzie wykazują objawy kilka lat po powrocie na Ziemię. Główna teoria głosi, że mikrograwitacja prowadzi do umiarkowanego, ale stałego wzrostu ciśnienia w głowie. To stymuluje zmianę kształtu oka, co osłabia widzenie. Naukowcy wykorzystują techniki wizualizacji (przyjęte w okulistyce), aby znaleźć rozwiązanie tego problemu. Mamy przed sobą ważne pytanie, ponieważ USA przygotowują się do długich lotów na Marsa, Księżyc i pas asteroid.
Dr Wolfe pracował jako starszy chirurg powietrzny w US Air Force w latach 1983-2004. Jest również inżynierem elektrykiem i wynalazcą, który otrzymał 17 patentów w Stanach Zjednoczonych. W 1992 r. Otrzymał tytuł „Wynalazca roku”. W 2011 roku był zaszczycony możliwością bycia w Galerii Sław Kosmicznej Chwały za pracę nad stworzeniem bioreaktora - pozwala na hodowanie tkanek, nowotworów i kultur wirusowych w kosmosie lub na Ziemi poza ciałem.
