Misja Apollo 15 została zapamiętana nie tylko przez zebranie próbek księżycowych i uczczenie pamięci zmarłych astronautów („Dlaczego zostawili na Księżycu znak z nazwiskami martwych astronautów?”). Astronauci postanowili potwierdzić eksperyment Galileo Galilei ze spadającymi ciałami.
Krążyły pogłoski, że Galileo był strasznym argumentem, zwłaszcza w kategoriach naukowych. Przez długi czas martwił się stwierdzeniem Arystotelesa, że prędkość upadku ciała jest proporcjonalna do jego masy. Galileo od dawna zbiera dowody, aby walczyć ze zwolennikami tego pomysłu. Naukowiec uważał, że masa kuli nie wpływa na czas upadku.
Według biografii Vincenzo Viviani (ucznia Galileusza), w 1589 r. Astronom wspiął się na Wieżę w Pizie i upuścił dwa rdzenie połączone od góry liną, która była bardzo różna w masie. Viviani napisała, że oba ładunki niemal jednocześnie dotykają powierzchni. Chociaż jeden z gorliwych zwolenników Arystotelesa wciąż krzyczał, że opóźnienie mniejszego rdzenia osiągnęło „dwa palce”.
Historycy wątpią, czy to doświadczenie rzeczywiście miało miejsce w rzeczywistości. Uważa się, że jest to nadal eksperyment umysłowy. Ale wnioski ucieszyły Galileusza Galilei i poszedł dalej, mówiąc, że w warunkach próżni wszystkie ciała, niezależnie od masy, poruszają się w ten sam sposób ze stałym przyspieszeniem.
Nie miał niezbędnej technologii, aby to sprawdzić. Ale w misji Apollo 15 (1971) wszystko było gotowe! Astronauci David Scott i James Irwin wykonywali zadania na powierzchni księżyca przez trzy dni.
Na końcu trzeciego wyjścia na powierzchnię Scott złapał za młotek i pióro. Powiedział, że ludzkość w końcu miała okazję potwierdzić słowa Galileo Galileo. Astronauta upuścił oba obiekty i jednocześnie dotknął powierzchni, spędzając 1,3 sekundy na swobodnym spadku.
Wszystkie te wydarzenia były transmitowane na żywo. A jeśli eksperyment z Wieżą w Pizie może być fikcją, to tutaj mieszkańcy planety Ziemia mogą być przekonani o poprawności Galileusza na własne oczy.
