Przez ponad 30 lat naukowcy uważali, że tylko Janus nie pozwolił na rozpad pierścienia A Saturna. Jednak najnowsze dane Cassiniego pokazują, że cała współpraca polega na współpracy 7 satelitów.
Jeśli pierścień nie zostanie naruszony, wówczas zapada się z czasem, a cząstki rozpraszają się w przestrzeni. Cassini wprowadził kilka przejść do luk i uzyskał wiele nowych przydatnych informacji o masach księżycowych i fizycznych parametrach pierścieni. Obliczenia matematyczne wykazały, że Janus nie może samodzielnie trzymać pierścienia A.
Księżyce Saturna nie pozwalają na rozpad pierścienia planetarnego. Obraz uchwycony przez misję Cassiniego. Przed tobą są fale gęstości pierścieni tworzone przez małe satelity.
Okazuje się, że Pan, Atlas, Prometheus, Pandora, Epimeteus i Mimas są również odpowiedzialni za jego integralność. Razem tworzą wystarczający wpływ. Urządzenie uderzyło w atmosferę 15 września i wysłało szczegółowe obrazy struktury pierścienia. Pierścień A przypomina płytę winylową. Fale gęstości widzialnej podobne do wcięć do nagrywania. Naukowcy odkryli, że te rezonansowe markery pomagają zmniejszyć i spowolnić tempo niszczenia pierścienia.
Pierścień A zawiera setki takich fal gęstości generowanych przez rezonanse księżycowe. Te pchają spowolnić i odepchnąć pierścień. Przy zbliżaniu się do Janusa impulsy tracą swoją siłę i tworzy się krawędź pierścienia.
Naukowcy nie wiedzą jeszcze dokładnie, jak pojawił się pierścień, ale teraz odszyfrowujemy mechanizm jego integralności.
