9 stycznia 2015 r. Był czerwony dzień kalendarzowy dla obserwatorium aktywności słonecznej NASA. Jeden z instrumentów pracował nieprzerwanie przez 5 lat, obserwując naszą najbliższą gwiazdę - Słońce. W ten sposób pojawiło się wiele obrazów, które pozwoliły naukowcom na szerszą eksplorację gwiazdy. Aby uczcić to wydarzenie, naukowcy wybrali jedno z najlepszych zdjęć, które przedstawiono tutaj.
Zespół Atmospheric Imaging Assembly wykorzystał 4 teleskopy, które pracowały w tandemie, wykonując 8 obrazów co 12 sekund. Takie szybkie obrazy pozwoliły fizykom lepiej śledzić dynamiczne i przejściowe zmiany na słońcu w bardzo wysokiej rozdzielczości.
Od momentu uruchomienia (11 lutego 2010 r.) SDO była w stanie zobaczyć atmosferę Słońca, znaną jako „Korona”. Dolna warstwa korony odgrywa ważną rolę. Jest to decydujący czynnik w kształtowaniu pogody kosmicznej, która wpływa również na naszą planetę. Na przykład burze słoneczne mogą wyłączyć wszystkie satelity i doprowadzić do przerwy w zasilaniu.
Solar Observatory wykonało znacznie więcej niż tylko badanie rozbłysków słonecznych. Proces ogrzewania korony jest jednym z najważniejszych tajemnic słońca. Innymi słowy, atmosfera słoneczna jest bardzo gorąca i jest domem dla plazmy, która jest gorętsza w temperaturze o miliony stopni. Zakłada się, że ogrzewanie zachodzi podczas interakcji plazmy słonecznej i fal MHD. Podobnie jak oscylacje magnetyczne, fale propagują się wzdłuż słonecznego pola magnetycznego, aktywując plazmę słoneczną, a tym samym zwiększają jej temperaturę. Chociaż naukowcy mają tylko pośrednie dowody tego procesu, ponieważ trudno jest śledzić ruch fal. Ale dzięki analizie instrumentu SDO znaleziono ich ślady.
7 czerwca 2011 r. Słońce uniosło ogromną ilość chłodnej plazmy do rozżarzonej do czerwoności korony. Ten proces nie jest w pełni zrozumiały, ale SDO zaobserwował tę „materię deszczową”, która unosiła się nad powierzchnią Słońca. To zdjęcie pokazuje schłodzoną plazmę.
Pole magnetyczne Słońca określa wewnętrzną dynamikę gwiazdy i kontroluje kosmiczną pogodę, w tym wiatr wiejący na Ziemię. Urządzenie SDO umożliwia badanie pola magnetycznego Słońca w najmniejszym szczególe, dając pełne zrozumienie środowiska nie tylko na powierzchni Słońca, ale także innych gwiazd. Pokazuje obraz obszaru aktywnego, ogromne łuki magnetyczne, zwane „pętlami koronowymi”. Ich badania były możliwe dzięki Helioseismic Magnetic Imager SDO.
Bliskie ujęcia Słońca i pod różnymi kątami stały się dostępne dzięki urządzeniu SDO. Jest dobrze ugruntowany w badaniu dynamiki gwiazd. W tej migawce z grudnia 2011 r. Można zobaczyć, jak kometa Lovejoy przechodzi przez koronę słoneczną. Ten pośredni obraz pokazuje, jak ogon komety zamienił się w pętlę nad powierzchnią słońca. Możesz zobaczyć ślad chmury gazu i pyłu, który ostatecznie zmienia kierunek w stosunku do słońca.
