Gdy statek kosmiczny New Horizons NASA zbliża się do Plutona i jego pięciu satelitów, naukowcy oczekują nie tylko znacznego poszerzenia swoich poglądów na system Plutona, ale można również wykryć więcej satelitów lub pierścieni.
Te odkrycia mogą pomóc w wyjaśnieniu, co spowodowało powstanie małego systemu - lub mogą zniszczyć aparat „Nowe Horyzonty”, zanim zacznie on przesyłać dane badawcze.
„Misja New Horizons to okazja do poznania struktury satelitów” - powiedział Richard Binzel, członek zespołu naukowego misji i naukowiec planetarny z Massachusetts Institute of Technology. „Budowa to kolejny krok w rozszyfrowaniu ich pochodzenia”.
Po obserwacjach w teleskopach stało się jasne, że satelity różnią się znacznie jasnością. Sugeruje to, że składają się one z wielu substancji i dlatego mają inne pochodzenie i mogły zostać przechwycone przez Plutona w różnych momentach. Z drugiej strony, wyraźne orbity wokół Plutona zdecydowanie sugerują coś przeciwnego: że zostały uformowane w tym samym czasie, prawdopodobnie w wyniku starożytnej kolizji, która spowodowała obrót Plutona wokół Charona i innych satelitów, a także pierścieni lub gruzu.
W dzisiejszych czasach najbardziej akceptowalna jest teoria kolizji, która ukształtowała system Plutona-Charona i inne układy wspólne z układem Ziemia-Księżyc, który prawdopodobnie uformował się w ten sam sposób, gdy ciało wielkości Marsa uderzyło w Ziemię we wczesnym okresie niezwykle duży satelita. „Charon jest o połowę mniejszy od Plutona”, powiedział Mark Showalter, naukowiec planetarny z Instytutu SETI, który uczestniczy w programie poszukiwania niebezpiecznych szczątków na trasie lotu Nowych Horyzontów na Johns Hopkins University, laboratorium fizyki stosowanej. „A więc konsensus jest śmieciem Charona z tej kolizji”.
„Pytanie dotyczy małych chłopców” - powiedział Showalter, sugerując najmniejsze satelity Styxa, Nikty, Hydry i Kerbera. Teoria kolizji brzmi bardzo dobrze, powiedział, z wyjątkiem tego, że nikt nie był w stanie odtworzyć systemu dokładnie w modelu. W związku z tym wszystkie zakłady są wyłączone, dopóki nie będzie więcej danych, które New Horizons może dostarczyć.
Niezależnie od pojawienia się systemu Plutona, odkrycie wszystkich czterech małych satelitów w ciągu ostatnich 10 lat sprawia, że bardziej prawdopodobne jest, że mogą to być dodatkowe małe ciała zajmujące przestrzeń w pobliżu Plutona. A to dodaje dodatkową warstwę nacisku na lot „New Horizons” 15 lipca.
„Jeśli lecisz przez system z prędkością 14 km / s (31000 mil na godzinę), wszystko, co jest czymś więcej niż mikroskopijna cząsteczka, może uszkodzić Twój statek kosmiczny” - powiedział Showalter. Oczywiście, 3 miliardy mil dalej, nie ma możliwości zobaczenia czegoś małego. Naukowcy skupili się zatem na rzeczach, które mogą być źródłem kurzu i żwiru w bezpośrednim sąsiedztwie Plutona.
„Jeśli chodzi o zagrożenie dla statku, nie martwimy się o żadne satelity poza Charonem” - powiedział Showalter. „Powodem jest to, że każdy pył, który wytwarzają, najprawdopodobniej nie spotka się na drodze statku. Przede wszystkim martwimy się o coś bliskiego Plutonowi i jego bezpośredniej orbicie ”. Aby zminimalizować niebezpieczeństwo, Showalter i 10-osobowy zespół analizuje i symuluje każde świeże dane, gdy „Nowe Horyzonty” zbliżają się do Plutona. Znajdują się one w punkcie obserwacyjnym do wykrywania małych satelitów lub rozmytych pierścieni, które nie były wcześniej widoczne.
„Pomyśl o ekipie jako„ czarnym czerwiu ”, który widzi zagrożenie za sobą” - powiedział Showalter. Jeśli zobaczą zagrożenie, zostaną opracowane trzy alternatywne opcje obejścia zwane „SHBOTs” (Bezpieczna przystań według innej trajektorii) - Safe Harbor in Other Ways. NASA będzie w stanie wybrać opcję „SHBOT” w przyszłym tygodniu, jeśli znajdzie przyczynę alarmu. „Mamy także możliwość obracania anteny RAM statku - oznacza to, że możemy ją wykorzystać jako tarczę do ochrony statku podczas lotu przez system”.
Każda z tych opcji ma znaczny koszt, więc naukowcy wolą trzymać się oryginalnego planu - i są bardzo optymistyczni, że wszystko będzie w porządku z New Horizons.
„W ciągu ostatniego roku powtórzyliśmy ten proces analizy w dziewięciu testach testów gotowości” - powiedział Showalter. „Myślę, że jesteśmy gotowi na niemal wszystko, co możemy znaleźć w systemie”.
