Od pierwszego udanego lądowania na Marsie w latach 70-tych. Naukowcy starali się poprawić znajomość powierzchni czerwonej planety. Pierwszym udanym łazikiem był Sojourner, który przybył na planetę w lipcu 1997 roku. Od tego czasu Mars był odwiedzany przez trzy bardziej udane łaziki, które zbierają informacje na temat wody, skał, gleby i minerałów, a także materiałów organicznych.
Jeśli jednak chcemy wysłać ludzi na Marsa, technologia łazików musi szybko się rozwijać. Nowoczesne łaziki nie posiadają umiejętności niezbędnych do rozwijania inteligencji i wspierania pierwszych marsjańskich kolonii. Dokładniej, brakuje im autonomii.
Statki kosmiczne na powierzchni nie są w stanie samodzielnie ocenić ryzyka i są zmuszeni czekać na polecenia z Ziemi. Również w jeden marsjański dzień można pokonać tylko kilkadziesiąt metrów. Konieczne jest przestrzeganie pierwotnie wybranej ścieżki, czasami ignorując cenne obszary.
Naukowcy pracujący nad projektem PERASPERA przystąpili do rozwijania łazików zdolnych do pokonywania dużych odległości w ciągu dnia, podejmowania decyzji niezależnie i pracy z innymi łazikami, aby dotrzeć do trudnych obszarów. Niedawno w ramach projektu przeprowadzono największy w Europie test terenowy pojazdów z udziałem 40 inżynierów. Do testu musiał dotrzeć na północne obrzeża Sahary w Maroku, które przypomina Marsa.
Z laboratorium na pole
W ciągu dwóch tygodni przetestowałem 3 samobieżne łaziki. Opracowane zautomatyzowane systemy nawigacyjne przetestowane w 5 różnych miejscach. Praca w otwartej przestrzeni pozwala udowodnić, że nowe systemy radzą sobie z zadaniami w bardziej złożonych i dobrze zaprojektowanych warunkach niż symulowane.
Przyszłe łaziki
Jeden z łazików (SherpaTT) przejechał 1,3 km całkowicie offline. W rzeczywistości, po znalezieniu kilku kamieni o nietypowym kształcie, wysłał instrukcję do głównego planisty, aby zmienił swoją pozycję, aby uzyskać więcej zdjęć. Autonomiczna nawigacja długodystansowa i zdolność podejmowania decyzji zademonstrowanych przez aparat są kluczowe dla przyszłych eksploracji Marsa.
Projekt PERASPERA powinien zostać ukończony w 2019 roku. Jego osiągnięcia obejmują rozwój kluczowych technologii i robotycznych systemów do utrzymania satelitów na orbicie oraz eksplorację planet. Wyniki są wykorzystywane do wsparcia misji kosmicznej zaplanowanej na 2023 r.
