Kamyczki długodystansowe i góry wyrastające z osadów jeziornych - to był Mars kilka miliardów lat temu, na podstawie licznych dowodów dostarczonych do kształtowania krajobrazu przez płynną wodę.
Pomimo faktu, że trudno sobie wyobrazić, patrząc na zdjęcia kurzu, pędzącego dziś na marsjańskiej powierzchni, łazik Curiosity NASA zebrał wiele informacji pokazujących, że skały powstały pod wpływem ciekłej wody. Oto niektóre z jego głównych ustaleń.
To autoportret łazika Curiosity NASA jako pojazdu na „Big Sky”, gdzie ostatnio wziął pięć próbek na Mount Sharp.
Kamyczki, które poruszyły się po Marsie, mogły pokonać odległość około 30 mil. Zespół badawczy, który doszedł do tej figury, opierał się na pracy nad sposobem formowania kamieni - mają model, który przewiduje zmianę kamieni po oddzieleniu ich od innych obiektów - oraz badania obserwacji erozji w laboratorium w Puerto Rico i Nowym Meksyku .
Obrazy zaokrąglonych kamyków z łazika Curiosity dostarczają dowodów, że zostały one uformowane i zamienione w wodę w starożytnych czasach na Marsie - wyobraź sobie skały wyrzeźbione przez strumienie hałaśliwych rzek spływających po zboczach krateru Gale i masz rację.
To zdjęcie regionu Kimberley pokazuje warstwy (warstwy skał), które znajdują się poniżej podstawy Mount Sharp, nieformalnie nazwane przez NASA jako Aeolis Mons. Pokazuje, że woda wpłynęła do jeziora od około 3, 3 do 3, 8 miliardów lat temu, zanim powstała góra. Chociaż na tym zdjęciu niebo wygląda na niebieskie, nie wierz w to; Inżynierowie laboratoryjni edytowali obraz, aby wyglądał jak kolory na Ziemi. Pomaga to geologom porównywać naszą planetę z Czerwoną Planetą.
Te żyły to pozostałości płynów, które przyniosły minerały. Minerały te wpadły w pęknięcia skał, które już się od siebie oderwały i zmieniły chemię skały. Żyły są tak odporne na erozję, że są dziś bardzo widoczne na Marsie, do 6 cm (2, 5 cali) w poprzek skały, która była miękka.
Według danych z łazika marsjańskiego Curiosity, Mount Sharp wyrósł na rzece opadów, co wskazuje, że woda mogła być przechowywana na Czerwonej Planecie przez długi czas. NASA opisuje te kamienie jako typowe, które można znaleźć wśród osadów rzecznych; używają słów takich jak „grube płytki” i „równomiernie rozwarstwione”. Geolodzy, patrząc na te formacje na skraju „Ukrytej Doliny”, wierzą, że są to pozostałości osadów, które spadły na dno pobliskiego jeziora przynoszonego przez prąd rzeki wodnej. Kolory zostały poprawione, aby wyświetlić coś takiego, jak widać na Ziemi, aby poprawić porównania.
W ciągu kilku tygodni od zejścia na ląd w sierpniu 2012 r. Curiosity natknęła się na duże znalezisko: suche dno rzeki, pokazujące, że woda płynęła niedaleko miejsca, w którym łazik wylądował w Gale Crater. Dowody na tę wodę można zobaczyć w kilku miejscach, w tym w „Hottah”. Patrząc na wielkość kamieni i widząc, że były zaokrąglone, naukowcy doszli do wniosku, że woda poruszyła się o trzy stopy na sekundę, a głębokość była gdzieś między kostką a udem.
