Trwa „sezon zaćmienia” Obserwatorium Dynamiki Słonecznej (SDO). To jest czas, kiedy nasza planeta nie może powstrzymać się od zwracania uwagi i łapania udanych strzałów.
SDO został uruchomiony w 2009 roku i umieszczony na najbliższej okrągłej orbicie geostacjonarnej 22238 mil, orbitującej wokół Ziemi. Dla przytłaczającej większości urządzenie odgrywa ważną rolę, ponieważ podczas obserwacji najbliższej gwiazdy ma odblokowany i nietknięty widok. Dzięki niemu możesz robić zdjęcia zjawisk słonecznych, takich jak rozbłyski słoneczne, koronalne wyrzuty masy, pętle koronalne, prominences i plamy słoneczne w najwyższej rozdzielczości. Jednak czasami Ziemia nieuchronnie stoi na linii podczas orbity słonecznej, tym samym wchodząc w kadr i przerywając sesję fotograficzną.
Teraz dla nas nadeszła połowa sezonu wiosennego zaćmienia roku 2016, która potrwa do 12 marca. A sezon rozpoczął się 19 lutego. Każdego roku są 2 sezony zaćmienia bliżej równonocy. Tylko dwa razy w roku zdarzenie ma miejsce, gdy Słońce znajduje się bezpośrednio nad równikiem Ziemi, a półkule północna i południowa otrzymują taką samą ilość światła. Jak można się spodziewać, na początku i końcu sezonu zaćmienia ilość widoczności aktywności słonecznej jest ograniczona, ale w środku zaćmienia (mniej więcej teraz) może trwać do 72 minut.
Każdy statek kosmiczny orbitujący wokół Ziemi, który patrzy, jak słońce zmaga się z tym zaćmieniem, ale SDO znajduje się na orbicie, ma na celu zminimalizowanie zakłóceń.
Ta animacja konstruuje wyniki obserwacji ultrafioletowych wykonanych przez SDO przy długości fali 304 angstremów. Na tej długości charakterystykę można zaobserwować w niższej koronie Słońca (wielomilionowe poziomy atmosfery Słońca). Najjaśniejsze miejsca znajdują się w miejscach, w których zachodzą procesy ogrzewania plazmy wysokoenergetycznej, tworząc tzw. Obszary aktywne.
