Nowe badania nie wskazują na dodatkowe wymiary przestrzenne we Wszechświecie, oparte na danych fal grawitacyjnych.
Ubiegłoroczne odkrycie fal grawitacyjnych ze zderzających się gwiazd neutronowych okazało się niesamowite dla świata naukowego. Nie dodaje to jednak dodatkowych wymiarów do naszego rozumienia wszechświata. Niedawno astronomowie z Uniwersytetu w Chicago badali dane fal grawitacyjnych i nie znaleźli dowodów na poparcie innych pomiarów.
Pierwsze utrwalenie fal grawitacyjnych w 2015 r. Przyniosło trzem fizykom Nagrodę Nobla i było wynikiem zderzenia dwóch czarnych dziur. W ubiegłym roku naukowcy zauważyli zdarzenie z gwiazd neutronowych. Różnią się tym, że astronomowie mogą obserwować efekt połączenia gwiazd neutronowych w zwykły teleskop, porównując przegląd w falach grawitacyjnych i EM.
Ogólna teoria względności Einsteina dobrze wyjaśnia układ słoneczny, ale wraz ze wzrostem skali wszechświata zaczęły pojawiać się poważne dziury w zrozumieniu pewnych mechanizmów. Główne problemy dotyczą ciemnej materii i ciemnej energii (powoduje to, że przestrzeń rozszerza się coraz szybciej). Naukowcy zaproponowali różne teorie wyjaśniające te tajemnicze kategorie, z których wiele zawierało dodatkowe wymiary. Jedna z teorii głosiła, że na dużych odległościach grawitacja „przenika” do dodatkowych wymiarów. Doprowadzi to do jego słabych przejawów lub braku.
Dzięki znalezionym falom grawitacyjnym byliśmy w stanie przetestować tę teorię. Obserwowanym przez LIGO wydarzeniom z 17 sierpnia 2017 r. Towarzyszyło utrwalenie promieni X i gamma, fal radiowych, światła optycznego i podczerwonego. Gdyby grawitacja przeciekała wzdłuż ścieżki, obserwowany sygnał byłby słabszy. Ale tak nie jest.
Teraz wydaje się, że Wszechświat ma znane wymiary (trzy w przestrzeni i czasie), które są również zachowane na dużych odległościach. Ale to dopiero początek. Istnieje wiele teorii, które jeszcze nie zostały przetestowane.
