Galaktyka Kijanek to złamana spirala, pokazująca przepływ gazu oddzielony przez grawitacyjny kontakt z sąsiednią galaktyką.
Naukowcy wykorzystali najpotężniejsze teleskopy na świecie do przeprowadzenia jednej z największych analiz gazu molekularnego. To jest surowiec, w którym rodzą się gwiazdy. Jako cel wykorzystano trzy maksymalnie odległe gromady galaktyczne znajdujące się w odległości, gdy wiek przestrzeni wynosił 4 miliardy lat.
Gromady są rzadkimi obszarami wszechświata złożonymi z gęstych grup setek galaktyk. Taki układ zawiera biliony gwiazd, ogromne strumienie gorącego gazu i ciemnej materii. Na początek zaangażowano obserwatorium Keck i bardzo duży teleskop w Chile. Potwierdzili, że 11 galaktyk działa jako składniki tworzące gwiazdy trzech masywnych gromad. Następnie Hubble wykonał niezbędne zdjęcia, pokazując ich niesamowity wygląd.
Fale radiowe zostały naprawione za pomocą ALMA, co umożliwiło wychwycenie gazu cząsteczkowego we wczesnym Wszechświecie. Pomogło to zrozumieć dokładnie, ile galaktyk musiało stworzyć gwiazdy. Właściwości znalezionych galaktyk porównano z właściwościami „pola” (spotykają się w bardziej typowym medium i przy mniejszej liczbie sąsiadów). Naukowcy byli zaskoczeni, ponieważ przedstawiciele klastrów mieli duży zapas gazu molekularnego niż pole. Dziwność polega na tym, że zgodnie z ogólnie przyjętym założeniem galaktyki w gromadach wchodzą w interakcje i szybko trwonią gaz, dzięki czemu gwiezdne narodziny ustają.
Naukowcy uważają, że w klastrach istnieje proces, który stymuluje niewielką część gazu do aktywnego tworzenia gwiazd. Badanie to nie ma odpowiedzi na pytanie, ale udało mu się określić dokładną ilość gazu we wczesnym Wszechświecie. Zespół SpARCS użył Spitzera do widzenia w podczerwieni i wkrótce połączy Obserwatorium Keck i teleskop Hubble'a, aby kontynuować eksplorację obszaru i zobaczyć, jak długo galaktyka jest w stanie formować gwiazdy.
