Woda na Marsie jest absorbowana zgodnie z zasadą gąbki

Woda na Marsie jest absorbowana zgodnie z zasadą gąbki

Obraz przedstawia współczesnego suchego i martwego Marsa (po lewej), porównującego go z widokiem 3,5 miliarda lat temu z obecnością wody (po prawej). Skały powierzchniowe zetknęły się powoli z wodą, zasysając je do marsjańskiego płaszcza, co doprowadziło do powstania niegościnnej pustyni.

W procesie poszukiwania życia naukowcy zaczynają od zidentyfikowania kluczowego źródła jego utrzymania - świeżej wody. Obecna powierzchnia Czerwonej Planety uważana jest za jałową, ale istnieją dowody, że była wcześniej ciepła i wilgotna. Ale co stało się z wodą? Nowe badanie spróbuje odpowiedzieć na to pytanie, stwierdzając, że płyn jest zamknięty w skale.

Przedstawiciele Oxford Earth Science Department uważają, że marsjańska powierzchnia reagowała z wodą, po czym wchłonęła ją, zwiększając utlenianie skał i zamieniając planetę w pustynię.

Wczesne badania wskazywały, że przeważająca część wody przemieszczała się w przestrzeń kosmiczną z powodu zapadnięcia się planetarnego pola magnetycznego i efektów wysokoenergetycznych wiatrów gwiezdnych. Ale teoria wciąż nie wyjaśnia, gdzie zniknęła cała woda.

Teraz naukowcy uważają, że marsjańska mineralogia pomoże w zrozumieniu tego. Stworzyli modele oparte na składzie skał lądowych, aby obliczyć, ile wody można usunąć z Marsa za pomocą wariantu kontaktu ze skałą. Analiza wykazała, że ​​skały bazaltowe mogą pomieścić 25% więcej wody niż Ziemia. Wariant ten jest również wskazany przez marsjańskie meteoryty, które wydają się być chemicznie zredukowane w porównaniu do skał powierzchniowych i różnią się formą składu. Na Ziemi tektonika płyt uniemożliwia taką sytuację, ale na początku Marsa nie było takiego procesu.

Ponadto Czerwona Planeta ma mniejszą wielkość niż Ziemia, różni się wskaźnikami temperatury i ma dużą ilość żelaza w płaszczu krzemianowym. Zatem powierzchnia Marsa jest bardziej podatna na reakcję z wodami powierzchniowymi.

Badanie to łączy wiele podobnych odkryć. Wewnętrzne planety naszego systemu są podobne pod względem składu, ale małe różnice prowadzą do różnych scenariuszy rozwoju. Dawno, dawno temu na Marsie była woda, a zatem potencjał do podtrzymywania życia. Ale naukowcy uważają, że trzeba patrzeć na inne planety. Co jeśli na Ziemi lub na mniejszej planecie było więcej żelaza? Jak wpłynie to na procesy? Czy zmieni to Wenus? Odpowiedzi pomogą określić rolę chemii w tworzeniu planet.

Komentarze (0)
Szukaj