Silne błyski gorącego gazu u młodych czerwonych karłów mogą sprawić, że warunki życia na nowych planetach będą nieodpowiednie. Wizja artystyczna pokazuje aktywnego młodego karła (z prawej) niszczącego atmosferę planety orbitalnej (po lewej). Naukowcy odkryli, że rozbłyski młodych karłów (40 milionów lat) są 100–1000 razy bardziej energetyczne niż u starszych gwiazd.
Słowo HAZMAT jest używane do opisu substancji, które są niebezpieczne dla środowiska lub samego życia. Termin ten odnosi się również do wszystkich planet, na których wybuchy przemocy ze strony gwiazdy-gospodarza mogą sprawić, że świat stanie się niemożliwy do zamieszkania, wpływając na ich atmosferę. Kosmiczny Teleskop Hubble'a NASA obserwuje takie gwiazdy poprzez specjalny program HAZMAT (strefy siedlisk i aktywne karły M).
M-karzeł to gwiazda czerwonego karła, uważana za najmniejszą, najczęstszą i najdłużej żyjącą gwiazdę w galaktyce. Program HAZMAT to badanie ultrafioletowe (UV) czerwonych karłów w trzech różnych grupach wiekowych: młodych, średnich i starożytnych. Błyski gwiazd czerwonych karłów są szczególnie jasne w falach UV w porównaniu z gwiazdami typu słonecznego. Czułość UV Hubble'a czyni teleskop cennym do oglądania takich błysków. Uważa się, że błyski zasilają intensywne pola magnetyczne splątane podczas rotacji atmosfery gwiazdowej. Gdy splątanie staje się zbyt intensywne, pola rozpadają się i łączą, uwalniając duży przepływ energii.
Zespół zauważył, że rozbłyski z najmłodszych czerwonych karłów (liczących 40 milionów lat) są 100–1000 razy bardziej energetyczne niż u starszych gwiazd. Jest to najmłodszy wiek, kiedy planety ziemskie tworzą się wokół gwiazd. Około 3/4 gwiazd Drogi Mlecznej to czerwone karły. Większość planet wirujących w strefie siedliskowej (istnieje możliwość obecności ciekłej wody) może żyć w pobliżu czerwonych karłów. Gwiazdą najbliższą Słońcu jest Proxima Centauri, która jest typu czerwonego karła i ma planetę podobną do Ziemi w swojej strefie siedlisk.
Ale wciąż mówimy o aktywnych gwiazdach, które wytwarzają błysk UV, których energia może wpłynąć na chemię atmosfery, a nawet zniszczyć samą warstwę atmosferyczną. Celem programu HAZMAT jest pomoc w zrozumieniu zdolności zamieszkiwania planet wokół gwiazd o niskiej masie. Nowe badanie zbadało częstotliwość występowania ognisk 12 młodych karłów czerwonych. Obserwacja wykazała jedną z najbardziej intensywnych rozbłysków gwiazd w świetle UV, przewyższającą odczyty słoneczne w całym okresie badania. Czy błyski czerwonych karłów mogą zniszczyć życie na innych planetach? Naukowcy uważają, że obserwowane wydarzenia mogą usunąć warstwę atmosferyczną i skazać potencjalne światy życia na śmierć. Albo żyje zupełnie inne życie, które nie potrzebuje atmosfery.
W następnej części badania zostaną zbadane czerwone karły w średnim wieku (650 milionów lat). Następnie naukowcy zajmą się starymi gwiazdami, w porównaniu z poprzednimi wskaźnikami, aby zrozumieć ewolucję środowiska promieniowania UV.
