Pełen wdzięku powłoka gorącej plazmy, unosząca się nad diamentową kopułą, to wszystko, co pozostaje z gwiazdy, która eksplodowała jako supernowa 600 lat świetlnych temu.
Pozostałość supernowej, zwana SNR B0519-69.0, znajduje się ponad 150 000 lat świetlnych od Ziemi w pobliskiej galaktyce karłowatej znanej jako Wielki Obłok Magellana.
Obraz ten łączy światło widzialne Kosmicznego Teleskopu Hubble'a z obrazem rentgenowskim wykonanym za pomocą teleskopu w pobliżu Ziemi Chandry.
Rozżarzona do czerwoności plazma emituje promienie X, które zostały przechwycone przez Chandrę i wyróżnione na niebiesko. Cienkie czerwone świecące linie są otoczką wodorową pozostałości supernowej przechwyconej w świetle widzialnym przez Hubble'a.
Bąbelkowa supernowa ma ponad 23 lata świetlne średnicy i nadal rozwija się z prędkością 18 milionów kilometrów na godzinę.
