Pomimo swojego wieku satelita Plutona Hydra jest zaskakująco czysty i pokryty lodem wodnym.
Odkryty w czerwcu 2005 r. Zewnętrzny satelita Plutona Hydra prawdopodobnie uformował się cztery miliardy lat temu podczas masowego wstrząsu, który doprowadził do powstania Plutona i Charona.
Pomimo swojego wieku, ten mały satelita o szerokości zaledwie 31 mil jest zaskakująco czysty i jasny. Pojawił się więc przed kamerami misji New Horizons podczas historycznego przejścia przez system Pluto w lipcu 2015 roku.
Kiedy analizowano dane ze statku kosmicznego, pokazały one, że hydra, jak przypuszczali naukowcy, składa się prawie wyłącznie z czystego lodu.
Złożony spektrometr na podczerwień zamontowany na aparacie New Horizons pokazał, że sygnatura widmowa lodu wodnego na Hydrze jest nawet silniejsza niż największego satelity Plutona Charona, który z kolei wskazuje powierzchnię pokrytą większymi cząstkami lodu i mniej zakurzony ciemny materiał.
Sygnatura widmowa lodu wodnego wykonana misją Wyświetlacz spektrometru kompozytowego IR New Horizons
„Być może efekty mikrometeorytów oczyściły powierzchnię Hydry z zanieczyszczonych substancji” - powiedział Simon Porter, członek zespołu badawczego New Horizons w Southwestern Research Institute (SwRI) w Boulder w Kolorado. „Ten proces byłby nieskuteczny na znacznie większym Charonie, którego grawitacja znacznie bardziej oszczędza wszelkie śmieci stworzone przez te ciosy”.
„Wyglądając jak mały punkt świetlny w najlepszych obrazach Hubble'a do 2015 roku, Hydra jest nieregularnym satelitą Plutona. Dzięki obrazom wykonanym przez misje New Horizons wiemy, że Hydra ma dwa stosunkowo duże kratery, a górny obszar jest nieco ciemniejszy niż dolny, sugerując różnicę w składzie powierzchni - dodał Porter.
