Aparat Dawn wyświetlał wcięcia na planecie karłowatej Ceres.
Powierzchniowe cechy Ceres i jego wewnętrzna ewolucja są ściślejsze niż mogłoby się wydawać. Ostatnie badania dotyczyły formowania się planety karłowatej w celu znalezienia kluczy do wewnętrznej ewolucji obiektu. Szczególną uwagę zwrócono na cechy liniowe - łańcuchy otworów i małe kratery wtórne.
Wyniki doprowadziły do tego, że setki milionów (do miliarda) lat temu materiały pod powierzchnią powstały, tworząc pęknięcia w korze.
Igła w stogu siana
Badacze Dawn pokazali ponad 2000 obiektów liniowych o długości jednego kilometra, zlokalizowanych poza kraterami uderzeniowymi. Możliwe było rozróżnienie dwóch rodzajów cech liniowych: wtórnych łańcuchów kraterowych - długich włókien okrągłych zagłębień utworzonych przez fragmenty wyrzucane z kraterów oraz łańcuchy zagłębień - manifestacje powierzchniowe podpowierzchniowych pęknięć. Tylko drugi typ jest w stanie wyjaśnić wewnętrzne procesy ewolucyjne. Najtrudniejsze do rozróżnienia łańcuchy kraterów wtórnych i wnęk. Funkcje są podobne, ale nadal można je odróżnić po szczegółach formularza. Na przykład kratery wtórne są znacznie bardziej strome, a te ostatnie nie mają podwyższonych szczytów.
Formowanie funkcji
Możliwe, że proces zamrażania globalnego oceanu podpowierzchniowego jest odpowiedzialny za tworzenie pęknięć. Ale ta opcja ma niewielkie szanse, ponieważ otwory nie są równomiernie rozrzucone na powierzchni. Również sytuacja o dużym wpływie nie jest odpowiednia. Najprawdopodobniej cała ta rzecz powstaje z materiału wewnętrznego, który jest mniej gęsty od powierzchni. Aby potwierdzić teorię, wymagane będą dodatkowe badania złamań.
