W ciągu następnych sześciu miesięcy sonda Cassini NASA, która orbituje wokół Saturna, zrobi ostatnie zdjęcia dwóch lodowych satelitów planety - jednego słynnego i jednego niezbyt sławnego. Trzykrotnie przeleci nad wybuchającym satelitą Enceladus, co umożliwi uzyskanie najlepszej jakości obrazów uwalniania substancji z gejzerów w tej chwili. Pozwala także spojrzeć na innego naturalnego satelitę Saturn - Dione, gdzie można również zaobserwować erupcje.
Dlaczego satelity lodowe są tak interesujące dla astronomów? Pierwszym powodem jest to, że częściej znajdują życie w naszym układzie słonecznym. Uważa się, że pod lodem tych satelitów znajduje się duży ocean. Pod powierzchnią satelitów, rozgrzanych w wyniku oddziaływania grawitacyjnego z ogromną planetą Saturn, najprawdopodobniej istnieją mikroby, które tylko czekają, aż ludzie je przestudiują.
Ta fotografia Cassiniego, zrobiona w 2006 r., Pokazuje formacje tektoniczne na powierzchni satelity.
Ostatnie spojrzenie na satelitę nastąpi 17 sierpnia, kiedy sonda Cassini przeprowadzi serię pomiarów grawitacyjnych, aby lepiej zbadać powierzchnię Dione, a także jej powłokę lodową. „Istnieją intrygujące wskazówki, że to, co dzieje się na powierzchni Dion, jest tym samym, co wcześniej odkryliśmy na Enceladusie, ale niestety nie ma na to jeszcze niepodważalnych dowodów”, mówi Linda Spilker, dyrektor naukowy projektu. „Cassini”, który działa w laboratorium NASA do badania silników odrzutowych. Po raz pierwszy w Enceladus wykryto emisje gejzerów po tym, jak magnetometr Cassini pomógł w uzyskaniu dowodów, że linie pola magnetycznego nie schodzą na powierzchnię.
Paski tygrysa na powierzchni Enceladusa
Jednak podobne zjawisko nie zostało zauważone na Dionie. Linda Spilker wyjaśnia, że może to wynikać z faktu, że ten satelita jest znacznie większy. Substancje gejzerów są przyciągane w wyniku efektów grawitacyjnych, dlatego są znacznie trudniejsze do rozpoznania. Nawiasem mówiąc, naukowcy będą mieli jeszcze jedną szansę na szczegółowe zbadanie satelity Dion, gdy przejdzie on naprzeciwko Słońca w 2017 roku. Jeśli na satelicie wystąpią erupcje gejzerów, zaćmiewają one światło gwiazdy.
Co do Enceladusa, kolejne trzy loty zaplanowano na drugą połowę 2015 roku. 14 października planowane jest zapoznanie się z biegunem północnym, szczegółowe badanie emisji gejzerów zaplanowano na 28 października, a 19 grudnia z pomocą Cassini badają środowisko termiczne bieguna południowego.
Tytan i mały satelita Tethys w tle.
Obecnie okres zimowy jest obserwowany na biegunie południowym satelity Enceladus, co pozwoli na szczegółowe badanie ciepła emitowanego przez tzw. „Paski tygrysa” w tym regionie. W trakcie badania erupcji planowane jest zmierzenie ilości gazu i innych cząstek, a także określenie miejsca, które jest źródłem smugi. Istnieje teoria, że woda z dna oceanu dociera na powierzchnię przez pęknięcia i nagrzewa się w wyniku interakcji z kamiennym rdzeniem planety, po czym wybucha w stanie pary wodnej i oddziałuje z zimną wodą. Potwierdza to fakt, że cząstki nanokrzemionki znaleziono wśród emisji gejzerów. Takie loty wokół księżyców Saturna są możliwe dzięki interakcji z jego ogromnym satelitą Tytanem, jednym z największych satelitów w Układzie Słonecznym (osiąga on niemal rozmiar planety Merkury), co jest również interesujące dla naukowców z powodu dużej ilości etanu i metanu w jego ekosystemie. Ale nie tylko rozmiar Titana czyni go wyjątkowym - na tym satelicie naukowcy odkryli jeziora z płynem, których nie mogli jeszcze zobaczyć w innym miejscu Układu Słonecznego. Sonda kosmiczna „Cassini” podczas badania Tytana, wykorzystując jego grawitację, która pozwala mu studiować inne satelity.
