Artystyczna wizja odmian skalistych i potencjalnie nadających się do zamieszkania światów w galaktyce Drogi Mlecznej. Dane z teleskopów Ziemi i kosmosu sugerują, że jest to typowy typ planet.
Być może liczba potencjalnie odpowiednich egzoplanet będzie musiała się zmienić. Biorąc pod uwagę pracę teleskopu NASA, Keplerowi udało się znaleźć około 30 egzoplanet wielkości lądowej w strefie siedliskowej (temperatura pozwala być na powierzchni ciekłej wody). Czy naukowcy tak myślą?
Nowe obserwacje statku kosmicznego ESA Gaia pokazują, że rzeczywista liczba jest w stanie dotrzeć tylko do 2-12 takich światów. Gaia została uruchomiona w grudniu 2013 r., Aby stworzyć bardzo precyzyjną trójwymiarową mapę Drogi Mlecznej. Ta mapa zawiera informacje o lokalizacji dla 1,7 miliarda gwiazd i odległości 1,3 miliarda gwiazd. Obserwacje pokazują, że niektóre obiekty są jaśniejsze i większe niż myśli Kepler. A to oznacza, że planety znajdujące się w pobliżu powinny się nagrzewać i powiększać.
Moment temperatury jest prosty: im jaśniejsza gwiazda, tym więcej ciepła jest wyrzucane na planetę. Kepler szukał światów w tranzycie, zauważając maleńkie spadki jasności, gdy planeta przechodzi przed rodzimą gwiazdą. Oznacza to, że szacunki wielkości planet są oparte na procentowej utracie jasności przez gwiazdę, gdy światło jest zablokowane. Jeśli ponownie rozważysz średnicę gwiazdy, będziesz musiał zmienić wskaźniki swojej planety.
Oczywiście nowe wyniki nie powinny zniszczyć nadziei, że ziemskie życie nie jest jedynym w galaktyce. W Drodze Mlecznej wciąż istnieje wiele potencjalnie zamieszkałych światów. Jednak Gaia pokazuje, że mamy dotąd niewiele informacji o tych planetach. Nadal nie jest jasne, jak duży świat powinien być uważany za skalisty. Istnieje również koncepcja strefy siedliskowej. Opiera się wyłącznie na odległości orbitalnej, ignorując ważne cechy planet, takie jak masa (wpływa na zdolność świata do utrzymywania atmosfery). A kto powiedział, że obce życie potrzebuje obecności ciekłej wody na powierzchni? Szereg zamarzniętych księżyców w Układzie Słonecznym (Europa i Enceladus) ukrywa oceany pod skorupą lodową, co oznacza, że są w stanie podtrzymywać życie.
Misja Kepler (koszt - 600 mln USD) została uruchomiona w marcu 2009 r. W czasie 4-letniej misji głównej teleskop jednocześnie skanował 150 000 gwiazd, obserwując tranzyt. Ta misja zakończyła się w maju 2013 r., Gdy drugie z czterech kół orientacyjnych zawiodło.
W 2014 r. Rozpoczęła się misja K2, podczas której statek obserwował wiele obiektów kosmicznych i zjawisk podczas 80-dniowych kampanii. Niektóre z nich dotyczyły polowania na planety. Zatem 354 z 2681 potwierdzonych światów przypada na okres K2. Ogólnie rzecz biorąc, Kepler spada do 70% z 3800 egzoplanet. Jego obliczenia będą nadal rosły, ponieważ około 3000 kandydatów oczekuje na potwierdzenie statusu.
